JERZY KĘDZIORA 

Uważam się za twórcę szerokich koncepcji, za „niewolnika” realizacji tych idei.

Tworzone przeze mnie rzeźby mogą również utożsamiać rojone marzenia o chodzeniu po linie, które towarzyszą wielu osobom. Należy to jednak interpretować w szerszym kontekście, jako stan swoistej ekstazy i znalezienie się w zupełnie niezwykłej rzeczywistości. Celem mojej sztuki, tego zabiegu jest uzyskanie nowej perspektywy, która wyżej uniesie dotychczasowy punkt widzenia obserwatora.

Bez wątpienia największą zaletą rzeźb (balansujących) jest ich uniwersalność i ponadczasowy przekaz, który umożliwia zrozumienie ich przesłań przez ludzi z różnych sfer kulturowych. Skupiłem się na poszerzaniu i zgłębianiu doświadczeń artystycznych i kulturowych tworzonych wśród społeczeństw Morza Śródziemnego. Zadanie to próbuję realizować poprzez postać człowieka, przeważnie w ruchu.

Moje rzeźby są na ogół przewrotne, zaskakujące i na wpół balansujące na granicy wyobraźni.

Te dzieła są w ciągłym ruchu, dlatego nie można ich określić jako niezmienne, niezmienne i trwałe. Nie można ich interpretować jednoznacznie. Nie tylko podlegają metamorfozom i „dojrzewaniu” do nowych sytuacji. Wpływają także na zmiany w otoczeniu, ale i same pod jego wpływem się zmieniają.

Historia każdej wyrzeźbionej postaci mogłaby być jej indywidualną biografią nie krótszą często niż biografia każdego realnego człowieka. Cykl „Równowaga” jest dowodem na to, że sztuka może wtapiać się w tłum, współistnieć z nim, być jego naturalną częścią. Wiszące nad głowami obserwatorów sylwetki zachowują się podobnie, jak przechodzące osoby i obserwują je nieruchomym wzrokiem, podążają za nimi, naśladują, czasem nawet kpią.

Postacie chciałyby coś powiedzieć, czasem pozostają zamyślone, częściej mówią całym sobą (mowa ciała). Jedyną granicą ich interpretacji jest wyobraźnia konkretnej osoby, a nawet jej nastrój, dzień czy pochodzenie. Przede wszystkim balansujące rzeźby istnieją w określonej czasoprzestrzeni. …nie boją się wiatru, innych przeciwności losu, czym nawiązują do ludzkiego bytowania. Nasz czas również kiedyś nadejdzie.

I consider myself a creator of broad concepts and a "slave" of implementing these ideas.

The sculptures I create can also represent the dreams of walking on a tightrope that many people have. However, this should be interpreted in a broader context, as a state of a kind of ecstasy and finding oneself in a completely unusual reality. The aim of my art, this procedure, is to obtain a new perspective that will raise the observer's current point of view higher.

Without a doubt, the greatest advantage of (balancing) sculptures is their universality and timeless message, which allows people from different cultural spheres to understand their messages. I focused on broadening and exploring the artistic and cultural experiences created among Mediterranean societies. I try to accomplish this task through the figure of a human being, usually in motion.

My sculptures are usually subversive, surprising and half-balancing on the verge of imagination.

These works are in constant motion and therefore cannot be described as immutable, immutable and permanent. They cannot be interpreted unambiguously. Not only are they subject to metamorphoses and "maturing" to new situations. They also influence changes in the environment, but they also change under its influence.

The history of each sculpted figure could be its individual biography, often no shorter than the biography of any real person. The "Balance" series is proof that art can blend in with the crowd, coexist with it, and be its natural part. The silhouettes hanging above the observers' heads behave similarly to people passing by and observe them with unmoving eyes, follow them, imitate them, sometimes even mock them.

The characters would like to say something, sometimes they remain thoughtful, more often they speak with their whole selves (body language). The only limit to their interpretation is the imagination of a specific person, or even their mood, day or origin. First of all, balancing sculptures exist in a specific space-time. ...they are not afraid of the wind or other adversities, which refers to human existence. Our time will also come one day.